Ik stond eens op een hobbymarktje, toen een vrouw bij mijn kraam garen op maat bestelde. Door omstandigheden kon zij die garens echter niet bij mij op komen halen. Zij stuurde daarom haar vriendin.
Toen de vriendin, mevrouw H. noem ik haar even voor het gemak, de garens bij mij op kwam halen, vroeg ze mij of ik ook kattenhaar spon. Ik verzocht haar wat te komen brengen, zodat ik het kon testen.
Het gaf een prachtige draad. De kat in kwestie, een heilige Birmaan, had ook wat bruin in de staart, waardoor het garen hier en daar een ander kleurtje had. Mevrouw H. was enthousiast en ik ook. Ze bracht binnen niet al te lange tijd 700 gram langs.
Op het moment van schrijven, vecht mevrouw H. voor haar leven, omdat ze ziek is en men verwacht momenteel haar leven twee jaar te kunnen rekken. Ook de kat is ziek en zal helaas binnenkort in moeten slapen. Het mooie idee was, na tijden lang borstelbeurten van de kat te hebben verzameld, een aandenken te maken voor haar dochter, zodat zij iets tastbaars had van zowel haar moeder als haar geliefde huisdier.
Toen het meeste garen gesponnen was, maakte zij er een mooie omslagdoek of brede sjaal van en kwam zij, na het sparen van nog meer kattenhaar, de laatste 83 gram brengen.
Toen de omslagdoek klaar was, mocht ik langskomen bij haar, om wat leuke foto’s te maken, waarvan hier het resultaat. Met veel ontzag en respect heb ik aan dit project gewerkt. Ik vond het een eer om het te doen.
